5.5.6 конечниот дизајн совети

Освен овие пет генерални принципи на дизајн, би сакал да понудам уште два совети. Прво, непосредната реакција со која би можеле да се сретнете кога ќе предложите проект за масовна соработка е "Никој не би учествувал". Се разбира, тоа може да биде вистина. Всушност, недостатокот на учество е најголем ризик со кој се соочуваат масовните проекти за соработка. Сепак, овој приговор обично произлегува од размислување за ситуацијата на погрешен начин. Многу луѓе почнуваат со себе и работат надвор: "Јас сум зафатен; Јас не би го сторил тоа. И јас не знам кој би го сторил тоа. Значи, никој не би го сторил тоа. "Меѓутоа, наместо да започнете со себе и да работите надвор, треба да започнете со целата популација на луѓе што се поврзани на Интернет и да работат. Ако учествува само еден милион од овие луѓе, тогаш вашиот проект може да биде успех. Но, ако учествува само една милијарда луѓе, тогаш вашиот проект веројатно ќе биде неуспешен. Бидејќи нашата интуиција не е добра во разликувањето на еден-во-еден милион и една во милијарда, мора да признаеме дека е многу тешко да се знае дали проектите ќе генерираат доволно учество.

За да го направите ова малку поконкретно, ајде да се вратиме во Галакси зоолошката градина. Замислете ги Кевин Шивински и Крис Линтон, два астрономи кои седат во пабот во Оксфорд, размислувајќи за Галакси зоолошката градина. Тие никогаш не би претпоставувале - и никогаш не можеле да претпостават - дека Аида Бергес, мајка на 2-годишна жена-престојувалиште во Порторико, ќе заврши класификација на стотици галаксии неделно (Masters 2009) . Или размислете за случајот на Дејвид Бејкер, биохемичарот кој работел во Сиетл за развој на Фолдит. Тој никогаш не можеше да предвиди дека некој од McKinney, Тексас, наречен Scott "Boots" Закканели, кој работел еден ден како купувач за фабрика за валјаци, ќе ги поминува вечерите со преклопени протеини, и на крајот ќе се искачи на број шест на Foldit и дека Заккаенли, преку играта, ќе поднесе дизајн за постабилна варијанта на фибронектин, што Бејкер и неговата група сметаа дека ветуваат дека ќе го синтетизираат во својата лабораторија (Hand 2010) . Се разбира, Аида Бержес и Скот Закканели се нетипични, но тоа е моќта на интернетот: со милијарди луѓе, типично е да се најде атипичен.

Второ, со оглед на оваа тешкотија со предвидување на учеството, би сакал да ве потсетам дека создавањето на проект за масовна соработка може да биде ризично. Може да вложите многу напор за градење на систем кој никој нема да сака да го користи. На пример, Едвард Кастронова, водечки истражувач во областа на економијата на виртуелните светови, вооружен со грант од 250.000 долари од фондацијата Макартр и поддржан од тим на развивачи, помина речиси две години во обид да изгради виртуелен свет во кој тој би можеле да спроведат економски експерименти. На крајот, целиот напор беше неуспешен бидејќи никој не сакаше да игра во виртуелниот свет на Кастонова; тоа едноставно не беше многу забавно (Baker 2008) .

Со оглед на неизвесноста околу учеството, што е тешко да се елиминира, предлагам да се обидете да ги употребите посно техниките за стартување (Blank 2013) : да изградите едноставни прототипови користејќи го софтверот надвор од полиците и да видите дали може да демонстрирате одржливост пред да инвестирате во многу на сопствени развој на софтвер. Со други зборови, кога ќе започнете пилот-тестирање, вашиот проект нема - и не треба да изгледа како полиран како Galaxy Zoo или eBird. Овие проекти, како што се сега, се резултат на долгогодишните напори на големите тимови. Ако вашиот проект не успее - и тоа е вистинска можност - тогаш сакате брзо да пропаднете.