1.5 Περίγραμμα αυτού του βιβλίου

Το βιβλίο αυτό εξελίσσεται μέσα από τέσσερα ευρεία ερευνητικά σχέδια: παρατηρώντας τη συμπεριφορά, θέτοντας ερωτήσεις, τρέχοντας πειράματα και δημιουργώντας μαζική συνεργασία. Κάθε μία από αυτές τις προσεγγίσεις απαιτεί μια διαφορετική σχέση μεταξύ ερευνητών και συμμετεχόντων, και η καθεμιά μας δίνει τη δυνατότητα να μάθουμε διαφορετικά πράγματα. Δηλαδή, εάν ρωτάμε ερωτήσεις ανθρώπων, μπορούμε να μάθουμε πράγματα που δεν θα μπορούσαμε να μάθουμε απλά παρατηρώντας συμπεριφορά. Ομοίως, αν εκτελέσουμε πειράματα, θα μπορούσαμε να μάθουμε πράγματα που δεν ήταν εφικτά μόνο με την παρατήρηση της συμπεριφοράς και την ερώτηση. Τέλος, αν συνεργαστούμε με τους συμμετέχοντες, μπορούμε να μάθουμε πράγματα που δεν θα μπορούσαμε να μάθουμε παρατηρώντας τα, ζητώντας τους ερωτήσεις ή εγγράφοντάς τα σε πειράματα. Αυτές οι τέσσερις προσεγγίσεις χρησιμοποιήθηκαν όλες σε κάποια μορφή πριν από 50 χρόνια και είμαι βέβαιος ότι θα χρησιμοποιηθούν όλες υπό κάποια μορφή 50 χρόνια από τώρα. Αφού αφιερώσω ένα κεφάλαιο σε κάθε προσέγγιση, συμπεριλαμβανομένων των δεοντολογικών ζητημάτων που εγείρει αυτή η προσέγγιση, θα αφιερώσω ένα πλήρες κεφάλαιο στην ηθική. Όπως περιγράφεται στον Πρόλογο, θα διατηρήσω το κύριο κείμενο των κεφαλαίων όσο το δυνατόν καθαρότερο και κάθε κεφάλαιο θα ολοκληρωθεί με μια ενότητα με τίτλο "Τι να διαβάσετε στη συνέχεια", η οποία περιλαμβάνει σημαντικές βιβλιογραφικές πληροφορίες και δείκτες σε πιο λεπτομερείς υλικό.

Όσον αφορά το μέλλον, στο κεφάλαιο 2 ("Παρατηρητική συμπεριφορά"), θα περιγράψω το πώς και πώς μπορούν να μάθουν οι ερευνητές από την παρατήρηση της συμπεριφοράς των ανθρώπων. Συγκεκριμένα, θα επικεντρωθώ σε μεγάλες πηγές δεδομένων που δημιουργούνται από εταιρείες και κυβερνήσεις. Αν απομακρυνθούμε από τις λεπτομέρειες οποιασδήποτε συγκεκριμένης πηγής, θα περιγράψω 10 κοινά χαρακτηριστικά των μεγάλων πηγών δεδομένων και τον τρόπο με τον οποίο αυτοί οι ερευνητές μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις πηγές δεδομένων για έρευνα. Στη συνέχεια, θα παρουσιάσω τρεις στρατηγικές έρευνας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επιτυχή εκμάθηση από μεγάλες πηγές δεδομένων.

Στο κεφάλαιο 3 ("Ζητώντας ερωτήσεις"), θα ξεκινήσω δείχνοντας τι μπορούν να μάθουν οι ερευνητές μεταβαίνοντας πέρα ​​από τα προϋπάρχοντα μεγάλα δεδομένα. Ειδικότερα, θα δείξω ότι θέτοντας ερωτήσεις από τους ανθρώπους, οι ερευνητές μπορούν να μάθουν πράγματα που δεν μπορούν να μάθουν εύκολα με την παρατήρηση της συμπεριφοράς. Προκειμένου να οργανωθούν οι ευκαιρίες που δημιουργούνται από την ψηφιακή εποχή, θα επανεξετάσω το πλαίσιο παραδοσιακών σφαλμάτων συνολικού ελέγχου. Στη συνέχεια, θα δείξω πώς η ψηφιακή εποχή δίνει τη δυνατότητα νέων προσεγγίσεων τόσο σε δειγματοληψία όσο και σε συνέντευξη. Τέλος, θα περιγράψω δύο στρατηγικές για το συνδυασμό δεδομένων έρευνας και μεγάλων πηγών δεδομένων.

Στο κεφάλαιο 4 ("Εκτέλεση πειραμάτων"), θα ξεκινήσω δείχνοντας τι μπορούν να μάθουν οι ερευνητές όταν μετακινούνται πέρα ​​από την παρατήρηση της συμπεριφοράς και ζητώντας ερωτήσεις από την έρευνα. Συγκεκριμένα, θα δείξω πώς τα τυχαία ελεγχόμενα πειράματα - όπου ο ερευνητής παρεμβαίνει στον κόσμο με πολύ συγκεκριμένο τρόπο - επιτρέπουν στους ερευνητές να μάθουν για τις αιτιώδεις σχέσεις. Θα συγκρίνω τα είδη των πειραμάτων που θα μπορούσαμε να κάνουμε στο παρελθόν με τα είδη που μπορούμε να κάνουμε τώρα. Με αυτό το υπόβαθρο, θα περιγράψω τα εμπόδια που εμπλέκονται στις κύριες στρατηγικές για τη διεξαγωγή ψηφιακών πειραμάτων. Τέλος, θα ολοκληρώσω με κάποιες συμβουλές σχεδιασμού σχετικά με το πώς μπορείτε να εκμεταλλευτείτε τη δύναμη των ψηφιακών πειραμάτων και θα περιγράψω κάποιες από τις ευθύνες που έρχονται με αυτήν την εξουσία.

Στο κεφάλαιο 5 ("Δημιουργία μαζικής συνεργασίας") θα δείξω πώς οι ερευνητές μπορούν να δημιουργήσουν μαζικές συνεργασίες - όπως το crowdsourcing και την επιστήμη των πολιτών - για να κάνουν κοινωνική έρευνα. Περιγράφοντας επιτυχημένα έργα μαζικής συνεργασίας και παρέχοντας μερικές βασικές οργανωτικές αρχές, ελπίζω να σας πείσω δύο πράγματα: πρώτον, ότι η μαζική συνεργασία μπορεί να αξιοποιηθεί για την κοινωνική έρευνα και δεύτερον, ότι οι ερευνητές που χρησιμοποιούν μαζική συνεργασία θα μπορούν να λύσουν προβλήματα που προηγουμένως φαίνονταν αδύνατο.

Στο κεφάλαιο 6 ("Ηθική"), θα υποστηρίξω ότι οι ερευνητές έχουν ταχέως αυξανόμενη δύναμη στους συμμετέχοντες και ότι αυτές οι ικανότητες αλλάζουν ταχύτερα από ό, τι οι κανόνες, οι κανόνες και οι νόμοι μας. Αυτός ο συνδυασμός αυξανόμενης ισχύος και έλλειψης συμφωνίας για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί αυτή η εξουσία αφήνει τους σπουδαίους ερευνητές σε μια δύσκολη κατάσταση. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα, θα υποστηρίξω ότι οι ερευνητές πρέπει να υιοθετήσουν μια προσέγγιση βασισμένη σε αρχές . Δηλαδή, οι ερευνητές θα πρέπει να αξιολογήσουν την έρευνά τους μέσω των υφιστάμενων κανόνων - τις οποίες θα λάβω ως δεδομένες - και μέσω γενικότερων δεοντολογικών αρχών. Θα περιγράψω τέσσερις καθιερωμένες αρχές και δύο ηθικά πλαίσια που μπορούν να βοηθήσουν στην καθοδήγηση των αποφάσεων των ερευνητών. Τέλος, θα εξηγήσω κάποιες συγκεκριμένες δεοντολογικές προκλήσεις τις οποίες περιμένω από εμάς οι ερευνητές στο μέλλον και θα σας προσφέρω πρακτικές συμβουλές για να εργαστείτε σε μια περιοχή με αβέβαιη δεοντολογία.

Τέλος, στο κεφάλαιο 7 ("Το μέλλον"), θα αναθεωρήσω τα θέματα που τρέχουν στο βιβλίο και στη συνέχεια θα τα χρησιμοποιήσω για να σκεφτώ για θέματα που θα είναι σημαντικά στο μέλλον.

Η κοινωνική έρευνα στην ψηφιακή εποχή θα συνδυάσει αυτό που κάναμε στο παρελθόν με τις πολύ διαφορετικές δυνατότητες του μέλλοντος. Έτσι, η κοινωνική έρευνα θα διαμορφωθεί τόσο από κοινωνικούς επιστήμονες όσο και από επιστήμονες δεδομένων. Κάθε ομάδα έχει κάτι να συνεισφέρει και ο καθένας έχει κάτι να μάθει.