6.4.2 woldie

Woldie werom giet oer begryp en it ferbetterjen fan de risiko / foardiel profyl fan jimme stúdzje, en dan besluten as it slacht de rjochter lykwicht.

It Belmont-rapport jout oan dat it prinsipe fan Benefisinsje in ferplichting is dat ûndersikers de dielnimmers hawwe en dat it giet om twa ûnderdielen: (1) net skealik en (2) maksimale mooglike foardielen en minimale mooglike skea. De Belmont-rapport sprekt it idee fan "net skealik" oan 'e Hippocratische tradysje yn medyske etikology, en it kin útdrukt wurde yn in sterke foarm dêr't ûndersikers "ien persoan net ferneatigje moatte sûnder de foardielen dy't nei oaren komme kinne" (Belmont Report 1979) . De Belmont-rapport is lykwols ek erkend dat learen wat foardielich is om belesting te meitsjen om guon minsken te risikearjen. Dêrom kin it ymperatyf fan net skealik wêze yn konflikt mei it ymperatyf om te learen, liedende ûndersikers faaks geweldige besluten oer te meitsjen "as it rjochtfeardich is om bepaalde foardielen te besykjen, neidat de risiko's binne, en wannear't de foardielen foarôfgean moatte fanwege de risiko's " (Belmont Report 1979) .

Yn 'e praktyk is it prinsipe fan Benefisinsje ynterpretearre om te betsjinjen dat ûndersikers twa ôfsûnderlike prosedueres ûndernimme moatte: in risiko-profit te analyse en dan in beslút oer hoe't de risiko's en foardielen in passend etikale balâns krije. Dit earste proses is foar in grut part in technyske saak dat it materiële saakkundigens nedich is, wylst de twadde foar in grut part is in etikale saak dêr't ynhâldlike ekspertize minder weardefol wêze kin, of sels slimme.

In risiko- / profitlearjende analyse befettet sawol fersterkjen en ferbetterjen fan risiko's en foardielen fan in stúdzje. Analyse fan risiko moat twa eleminten wêze: de wjogger fan adversive barrens en de hurdens fan dy eveneminten. As gefolch fan in risiko-profit-analyse kin in ûndersiker de stúdzje-ûntwerp oanpasse oan it fergrutsjen fan 'e problemen fan in adverseard barren (bygelyks, skermen fan dielnimmers dy't kwetsber binne) of fergrutsjen fan' e hurdens fan in adverseard barren as it bart (bgl. advisearjen beskikber foar dielnimmers dy't it oanfreegje). Fierder moatte de ûndersikers fan 'e risiko- en foardielen analysearje fan' e gefolgen fan har wurk net allinich foar dielnimmers, mar ek op nonparticipanten en sosjale systemen. Sjoch bygelyks it eksperiment troch Restivo en van de Rijt (2012) oer it effekt fan prizen op Wikipedia-redaksje (besprutsen yn haadstik 4). Yn dit eksperimint joech de ûndersikers prizen foar in lyts tal editors, dy't se fertsjinnet en dêrnei har bydragen oan Wikipedia te ferlykjen yn fergelyk mei in kontrôle-groep fan deselde redigers dy't de ûndersikers net in priis wiene. Stel, as, yn stee fan in lyts oantal prizen, Restivo en van de Rijt flokke Wikipedia mei in soad, in protte prizen. Hoewol dit ûntwerp miskien gjin inkelde partikulier skea hat, kin it hiele oardosysteem yn Wikipedia ferneatigje. Mei oare wurden, as jo in risiko-profitearring analyse dwaan, moatte jo tinke oan de gefolgen fan jo wurk net allinich op dielnimmers, mar op 'e wrâld mear breed.

Dêrnei, as de risiko's minimearre binne en de foardielen maksimearje, moatte ûndersikers beoardielje oft de stúdzje in favorabele lykwicht is. Etikers advisearje net in ienfâldige gearfetting fan kosten en foardielen. Benammen guon risiko 's meitsje it ûndersyk ûnferbidlik as de foardielen (bygelyks it Tuskegee Syphilis Studzje beskreaun yn' e histoaryske appendeksje). Oars as de risiko-profit-analyse, dy't foar in grut part technysk is, is dizze twadde stap djip ethysk en kin feitlik wurde troch minsken dy't gjin spesifike subsydzje-ekspertise hawwe. Yn 't feit, om't bûtenlâns faak ferskillende dingen fan inisjers besjen, binne IRB's yn' e Feriene Steaten ferplichte om op syn minst ien nonresearcher op te nimmen. Yn myn ûnderfining tsjinst op in IRB kinne dizze bûtenlanners bystypje foar it foarkommen fan groep-tink. Dus as jo problemen beslute hoe't jo ûndersyksprojekt in passende risiko-foardering analysearret, net allinich jo kollega's freegje, probearje wat netresearchers freegje; har antwurden kinne jo ferwûnderje.

It tapassen fan 'e prinsipe fan Benefisinsje oan' e trije foarbylden dy't wy beskôgje, beskiedt wat feroaringen dy't har risiko- / profitbilansje ferbetterje kinne. Bygelyks yn emosjonele kontakten kinne de ûndersikers besocht hawwe om minsken ûnder 18 jier âld te skriuwen en minsken dy't meast probleemtear te reagearje oan de behanneling. Se kinne ek besocht hawwe om it tal dielnimmers te minimalisearjen troch effysjele statistyske metoaden te brûken (lykas yn detail yn haadstik 4 beskreaun). Fierder kinne se besykje de dielnimmers te kontrolearjen en helpe te heljen foar elkenien dy't ferskynden wie. Yn Tastes, Ties, en tiid kinne de ûndersikers ekstra safeguards pleatst hawwe as se de gegevens befrijden (hoewol har prosedueres goedkard binne troch Harvard's IRB, dy't suggerearret dat se yn 't tiid mei-inoar binne); Ik jou wat wat spesifike suggestjes oer spesjaalferkiezing biede letter as ik it ynformaasjeburo beskriuwt (seksje 6.6.2). Uteinlik, yn Encore, kinne de ûndersikers besykje te stellen dat it tal gefaarlike fersiken opnommen binne om it measte doel fan it projekt te realisearjen, en se kinne dielnimmers, dy't meast yn gefaar binne fan repressive regearings, te sluten. Elk fan 'e mooglike feroaringen soene hannelingen yn' e foarmjouwing fan dizze projekten ynfiere, en myn doel is net te advisearjen dat dizze ûndersikers dizze wizigingen makke ha moatte. Rather, it is om de soarte fan feroaringen te sjen dat it prinsipe fan Beneficens kinne foarkomme.

Uteinlik, hoewol't de digitale jierren algemien de weighing fan risiko's en foardielen komplekter makke hat, hat it echt makliker makke foar ûndersikers om de foardielen fan har wurk te ferheegjen. Benammen de tools fan 'e digitale leeftyd fermogen iepen en reproduzeleare ûndersiken, wêr't ûndersikers harren ûndersyksgegevens en koade foar oare ûndersikers beskikber meitsje en har papieren beskikber stelle troch iepen iepen tagong te publisearjen. Dizze wiziging foar iepen en reproduzeleare ûndersyksjen, wylst sûnder middel ienfâldich is, biedt in wize foar ûndersikers om de foardielen fan har ûndersyk te fergrutsjen sûnder de dielnimmers oan te leegjen oan eventuele risiko's (dield diel is in útsûndering dy't yn detail yn 'e paragraaf 6.6.2 besprutsen wurde sil op ynformaasjale risiko ').