3.3.3 Cost

Survey sing ora free, lan iki larangan nyata.

Dadi, aku wis ngrampungake ringkesan kerangka kesalahan survey total, sing dadi subyek pangobatan buku-buku (Weisberg 2005; Groves et al. 2009) . Sanajan kerangka kasebut komprehensif, umumé nimbulaké peneliti kanggo nyawang faktor penting: biaya. Senadyan biaya-biaya sing bisa diukur kanthi wektu utawa dhuwit-wis jarang dituturake dening peneliti akademik, iku minangka kendala nyata sing ora kudu dilirwakaké. Ing kasunyatan, biaya iku dhasar kanggo kabeh proses panaliten survey (Groves 2004) : iku minangka alesan para peneliti wawancara sampel wong tinimbang kabeh populasi. Pengabdian sing siji-minded kanggo nyilikake kesalahan nalika ngilangi biaya ora mesthi paling kapentingan.

Keterbatasan obsesi kanthi kesalahan ngurangi digambarake dening proyek Keamanan Scott Keeter lan rekan (2000) babagan efek operasi lapangan sing murah kanggo ngurangi nonresponse ing survey telpon. Keeter lan kolega nganakake loro pasinaon simultan, siji nggunakake tata cara rekrutmen "standar" lan siji nggunakake prosedur rekrutmen "rapi". Bentenane antarane loro pasinaon iki yaiku jumlah gaweyan sing nyambut damel tumrap responden lan nyengkuyung supaya bisa melu. Contone, ing panaliten kanthi rekrutmen "rigorous", peneliti nyebutake rumah tangga sampel kanthi luwih kerep lan liwat wektu sing luwih suwe lan mundur maneh nalika peserta mula nolak. Upaya ekstra iki pancen ngasilake tingkat sing luwih rendah saka nonresponse, nanging tambah akeh biaya. Sinau nggunakake prosedur "rigorous" kaping pindho minangka larang lan wolung kali luwih alon. Lan, ing pungkasan, loro-lorone panliten sing diprodhuksi ing ateges identik sing padha. Proyek iki, uga replikasi sabanjure kanthi temuan kaya (Keeter et al. 2006) , kudu nggawa sampeyan kepenak: apa kita luwih apik karo rong survey sing cukup utawa salah sijine survey asli? Apa kira-kira 10 survey cukup utawa siji survey asli? Apa kira-kira 100 survey cukup utawa siji survey asli? Ing sawetara titik, kaluwihan biaya kudu luwih gedhe tinimbang uneg-uneg babagan kualitas.

Minangka aku bakal nuduhake ing liyane bab, akeh kesempatan sing digawe dening umur digital ora babagan nggawe prakiraan sing temenan duwe kesalahan ngisor. Nanging, kesempatan iki kira-kira ngitung jumlah sing beda-beda lan babagan nggawe prakiraan luwih cepet lan luwih murah, malah kanthi kesalahan sing luwih dhuwur. Peneliti sing ngandharake obsesi siji-minded karo kesalahan minimizing kanthi biaya saka dimensi liyane kualitas sing bakal kantun metu ing kesempatan macem. Given latar mburi babagan total jangkoan kesalahan survey, saiki kita bakal dadi telung wilayah utama ing era katelu survey riset: pendekatan anyar kanggo perwakilan (bagean 3.4), pendekatan anyar kanggo ngukur (bagean 3.5), lan strategi anyar kanggo nggabungake survey kanthi sumber data amba (bagean 3.6).